خوردن کتاب

 

دوستی داشتم در دانشگاه معدل الف رشته ی خودش بود. در تکاپوی ارشد خواندن بود به من می‌گفت من کتاب هایم را خیلی دوست دارم باید آنها را خورد. مرا توصیه میکرد کتاب هایت را بخور. 

راست می‌گفت به راستی کتاب هایش را می خورد هم دل و روده اش را در می‌آورد و هم شدیدا لذت می برد از خواندن شان. 

 

امشب که به دنبال لیوان چیتی میگشتم این کتاب های روی لیوان اصطلاح  «خوردن کتاب ها» را برایم تداعی کرد. آن موقع که برای اولین بار این تعبیر را از دوستم شنیدم، عمیقا ذوق کردم.

هر وقت آن لحن دوستم با آن علاقه اش و چهره ی نمکینش پیش چشمانم نمایان می شود هوس کتاب خواندن می کنم. 

 

یک سوال. می شود نویسنده نوشته های خودش را بخورد؟