نامه ای به نوشتن

 

 

سلام نوشتن

حالت چطور است؟

 

تو که حالت همیشه خوب است چون همیشه در حال رفتنی و نمی مانی همیشه در حال رشدی. تو بی نظیری. تو رکود برایت معنا ندارد.

 

چند روزی شاهد رکود من بودی، درگیر و دار انتخابی مهم. اما به تو خیانت کردم، چون دو سه روزی از تو جاماندم از قطار در حال حرکتت. درست است ایستگاه به ایستگاه می ایستی و کسانی را که در صف انتظار یا در صف ماندن مانده اند را  سوار می کنی، عقب مانده ها در نوشتن را دوباره دستشان را می گیری.

 

من به تو به صداقتت به وفاداریت ایمان دارم، هر چند من به تو بی وفایی کردم، اما تو خودت را به من ثابت کردی، صدایم کردی، من توجه نکردم، قلبم را فشردی، دلتنگیت را به رویم آوردی، منم برایت دلتنگ شدم همان موقع که صدایم زدی و گفتی بیا بیا که طاقت دوریت را ندارم اما موانعی بود موانعی چون دلمشغولی و ذهن مشغولی و عدم آرامش روان، اما خوب می دانم که اهمالِ پشت پرده، این موانع را توجیه نمی کند.

 

خوب می دانم که می توانستم تمرکز کنم در عین بی تمرکزی، می توانستم قلم به دست بگیرم و فقط بنویسم تمرکز ندارم، بیست بار این را بنویسم یا فقط بنویسم من فاطمه ام و یا بنویسم چقدر خوب است نوشتن، یک جمله را بارها تکرارنویسی کنم. آنقدر بنویسم تا تمرکزم حالش خوب شود.

 

می دانم که این طور هم نمی شد کافی بود صفحه ی ورد هزارکلمه ها را باز کنم کافی بود قلم به دست بگیرم و بعد می دانستم کلمات خودشان جاری می شدند.

 

می دانم آنقدر به تو کم لطفی کردم که حتی حاضر نشدم پست آماده نوشته شده را تایپ کنم. مرا ببخش.

 

مرا ببین! این حالتم را در نمی یابم اینکه وقتی مسئله ای مهم چون ازدواج پیش می آید انگار کار دیگری جز آن ندارم و همه ی هوش و حواسم را به آن می سپارم این را بعدا در موردش با تو حسابی صحبت می کنم، تو طبیب دردهایی، مطمئنم دوای خوبی برایش می سازی. نسخه ای که برای موقعیت های بعدی این چنینی نیز تعمیم یابد و دیگر مسئله ی انتخاب مرا اسیر خود نکند. این را بعدا با هم موشکافی می کنیم.

 

راستی از من دلگیر نیستی؟ هستی یا نه؟

نه نه تو بزرگتر از آنی که تاخیر 3 روزه ی مرا به دل بگیری، از همین الطاف ابتداییت می یابم از آن استقبال گرمت در پیاده روی و در هزار کلمه دریافتم که تو اصولا ذات بزرگی داری.

 

نوشتن ای دوست واقعی من! بله تو دوست حقیقی منی چرا که عیب هایم را به من می گویی و نشانم می دهی.

 

تو مرا بخاطر خودم می خواهی.

 

کاش بتوانم الطافت را جبران کنم.

 

می خواهم از مهربانی هایت از احساسات عمیقی که به من داری و در این فاصله ی کوتاه به من ابراز داشتی تشکر کنم.

 

آن حس دلتنگی لطیفی که در این چند روز همراهم بود انگیزه ام را برای با تو بودن بیشتر کرد.

 

تو انیس تنهایی من هستی.

تو از بهترین همراهان هستی.

 

کاش بیشتر تو را بشناسم، همان گونه که تو عمیقا مرا می شناسی.

 

اگر تو را خوب بشناسم دیگر تحت هیچ شرایطی حاضر نمی شوم کنارت بگذارم و در سختی و راحتی دست از دامانت بر نمی دارم.

 

نوشتن عزیز تو همیشه در دسترس من هستی و در هر لحظه ای که قصد کنم حاضری، دوست دارم این مهر دائمی دوطرفه باشد نه فقط از جانب تو.

 

تو رفیق خوبی هستی نوشتن، تو همیشه برقراری، دوستت را کمکش کن تا مثل تو ماندگار و برقرار باشد.

 

نوشتن عزیزم دوستت دارم