خواب دیدن

 

یک علاقه ی عجیبی دارم. چند سال است همراهم هست، اینکه دوست دارم در شبانه روز ۴ ساعت بخوابم ولی چهار ساعتی که با کیفیت باشد و در عین حال برای جسم و روحم ضرر نداشته باشد.

 

بخاطر این علاقه هر جا مطلبی در مورد خواب ببینم توجهم سمتش می رود.

 

امروز هم در این زمینه کتاب چرا خواب می بینیم را مشغول خواندنش شدم. 

 

 یاداشت هایی از نیمه ی اول کتاب برداشتم، رویشان فکر کردم و تداعی هایی برایم داشت که در ادامه می آید:

 

 «خواب Rem یک مرحله از خواب است که بعد از ٩٠ تا ١٢٠ دقیقه از شروع خواب رخ می دهد که با حرکات سریع چشم همراه است، و خواب و رویا دیدن در این مرحله تجربه می شود».

 

پس برای خواب دیدن باید حداقل یک ساعت و نیم از خوابمان گذشته باشد اما من زمان هایی را به یاد دارم که در حالت چرت و خواب لحظه ای کلی خواب دیدم.

مثلا همین چند وقت پیش بین هزارکلمه نوشتنم که کلا نیم ساعت زمان نوشتنشان طول کشید خواب دیدم.

خواب سبک لحظه ای و چرت گونه بود اما کلی صحنه ی خواب دیدم. و با قطع شدن جریان خواب و بیدار شدن و تایپ کردن و دوباره چرت زدن، دوباره خواب دیدن هم رخ داده. 

 

همین طور خواب های کوتاهی را به یاد دارم نه اینکه فقط فکر کنم کوتاه بوده، نه ساعت و زمان خودش گواه و شاهد معتبری بوده که کمتر از ٩٠ دقیقه بوده، ولی در همان کوتاه ها خواب دیدم. 

 

خب این تناقض را چطور حل کنم؟ خوب است در موردش در مورد خواب Rem سرچ کنم و بیشتر بخوانم. 

 

در جای دیگری از کتاب گفته شده اگر بعد از هفتاد ساعت یا سه شبانه روز یک انسان نخوابد در معرض سکته و مرگ زودرس قرار می گیرد. اما می توان با ورزش های سنگین و سخت جسمی و روحی به یک توانایی رسید که بتوان بر طبیعت جسم مسلط شد و زمان خواب را مهار کرد. مثل مرتاض های هندی که می توانند هفته ها نخوابند. 

 

جالب است دوست دارم بدانم آن مرتاض ها کیفیت بیداری شان چگونه است. 

با یک فرد معمولی که هر شب می خوابد و زمان بیداری کمتری را نسبت به او تجربه می کند چه تفاوت های دارد در میزان بهره وری. 

دوست دارم بدانم کدام گروه بیداری با کیفیت تری دارند یا اینکه تفاوتی ندارند. 

 

در جای دیگری از کتاب بیان می شود که «در خواب روح از تن جدا می شود و در عوالم دیگر سیر می کند و اطلاعات کسب می‌کند و در قالب رویا نمایان می شود. که بنا بر توان روح یا در ذهن می ماند یا فراموش می گردد». 

 

گفته عوالم دیگر یعنی عالم هایی غیر از این دنیا، که از آنها آگاهی نداریم و به طور ملموس ندیده ایم. این پرواز روح به آن عالم ها می تواند دریچه ای باشد برای فرضیه سازی، درک و شناخت حتی در صورت امکان تسخیر یا سفر به آن عوالم. 

 

این رفتن و سیر روح در عوالم دیگر می تواند چون خبررسانی باشد، چون کسی باشد که با طی الارض و طی الزمان، از زمان و مکان گذشته و سفری در زمان کرده و برای ما بی خبران از آینده، صحنه ها و خبرهایی را بیاورد. 

 

یک چیزی را خیلی دوست دارم محقق شود برایم. اینکه بتوان به طور عملی از عمل خواب و خواب دیدن در راستای اهداف اختصاصی بهره برد البته به شرطی که در آن صورت ضرری متوجه جسم نباشد.