فیلنامه نویس زندگی خود شویم
امروز یک کتابی خواندم که فیلنامه بود. اولین بار بود فیلنامه می خواندم، به فیلنامه نویسی تا حالا به عنوان یکی از حوزه های نوشتن نگاه نکرده بودم، آنرا در طبقه ی سینما می دانستم و نظرم بهش جلب نشده بود.
امروز هم تصادفی به عنوان کتابی که مطالعه کنم شروع به خواندنش کردم، از همان شروع کتاب از سبک متفاوتش خوشم آمد، جدای از پخته یا خام بودن محتوای فیلنامه آشنا شدن با چارچوب فیلنامه نویسی و آشنایی با یک نمونه از فیلنامه برایم جذاب و آموزنده بود. از اینکه با خواندنش می‌توانستم در ذهنم صحنه ی فیلم را ترسیم کنم لذت می بردم.
تحت تاثیر این مطالعه آمدم در هزارکلمه ی امروزم شبیه آن چارچوب فیلنامه نویسی، اولین فیلم نامه ام را نوشتم.
شروع کردم گفتم:
+ خب حالا چه فیلنامه ای بنویسم با چه موضوعی؟
_فیلم زندگی خودتو بنویس
+زندگی خودمو؟!
_آره تازه تحربشم کردی یک فیلمی است که به صورت واقعی اتفاق افتاده
+باشه
شروع کردم از تولدم گفتم، فضای تولد خواهرم که در ذهنم بود را به یادآوردم و شبیه آنرا مجسم کردم.
حرف مادرم به یادم آمد که همیشه می‌گوید تو خیلی عجله داشتی زود به دنیا بیای می خواستی ایستاده بیای با پا نه با کله.
این شوخی مادرم را هم در فیلنامه در گفتگوی بین ماما و مادرم آوردم.
همین طور خاطراتی که به یاد داشتم از کودکی؛ صحنه ای که با برادرم بازی میکردیم و سنگریزه در گوش هم می کردیم.
دروازه بانی بازی فوتبال، کلک سوار کردن برای بیرون زدن از مدرسه، همین طور در کودکی کلی صحنه و سکانس برای فیلنامه ام داشتم که می نوشتم و لذت می بردم و تجربه ی شیرینی بود.
تخیل هم در صحنه هایی وارد می شد.
من فقط یک منبع در مورد فیلنامه نویسی خواندم اما برداشتم بر اساس همان یک کتاب این است که فیلنامه ای فیلنامه ی خوبی است که وقتی آنرا می خوانی درست مثل فیلمش در جلو چشمت جاری شود. ملاک هایی دیگری هم حتما دارد که فعلا اطلاع ندارم.
در تمرین امروزم سعیم بر این بود که زنده بودن و قدرت تجسم صحنه ها را بالا ببرم، هر چند به جاده خاکی هم میزدم و از چارچوب بیرون می آمدم و شبیه نقل و روایت می شد تا نوشتن یک صحنه ی زنده ی فیلم.
زندگی هر فرد یک ماده خام وسیع، عمیق، دردسترس و خالصی برای صحنه های یک فیلم و برای تمرین فیلنامه نوشتن است.
اولین تجربه ی من که شیرین بود شما هم می توانید فیلنامه نویس زندگی خودتان باشید.
اصلا می توان نه لزوما فیلم های گذشته را نوشت بلکه با خلاقیت صحنه هایی را از آینده ی زندگی مان ترسیم کنیم.
