جمع های مفید
یک رفیقی دارم که بسیار فهیم است خیلی دوستش دارم. الان داشتم فکر میکردم که چطور با هم آشنا شدیم یادم نیامد، مهم نیست شخصیت و منشش مهم است که از ارتباط با او احساس خوبی دارم.
در گذشته ها، اوایل دوستی مان با هم قراری گذاشته بودیم که هفتگی هم را می دیدیم.
بیشتر من به خانه اش می رفتم آخر هفته و با هم در مورد یک مسئله صحبت می کردیم. زمان خاصی هم در نظر داشتیم فکر می کنم یک ساعت بود. سعی داشتیم چرت و پرت نگوییم و زود وارد بحثمان شویم. چون وقت کمی هم داشتیم جفتمان حواسمان بود سر ساعت تمام کنیم و من بلافاصله بلند می شدم و به خانه بر می گشتم.
در مورد موضوغاتی صحبت می کردیم که دغدغه جفتمان بود و برایمان مفید بود. الان حضور ذهن ندارم در مورد چه بحث می کردیم. ولی آنقدر مفید بود و آنقدر آن جلسه ی دونفره ی دوستانه حالمان را خوب می کرد که لحظه شماری می کردیم دوباره آخر هفته از راه برسد و به دیدار هم برویم و صحبت کنیم.
این جلسه ی فشرده هم دلتنگی مان را بر طرف می کرد. هم نظم خاصی را به ما می داد که گاهی در مورد مسئله مان مطالعه می کردیم. و از همه مهمتر آن دیدار و صحبت های هیجان انگیز به ما رشد می داد. و همچنین جمع دونفره مان خاله زنکی نبود که در مورد خرید و طلا و لباس و این جور مسائل سطحی وقتمان را هدر بدهیم.
چه اصراری هست که خانم ها وفتی دور هم جمع می شوند معمولا از مسائل به دردنخور که نه سودی دارد که گاه ضرر هم می رساند صحبت کنند.
من از بچگی یادم می آید که در جمع های خانوادگی یا دوستانه کنار پدرم می نشستم تا به صحبت های سیاسی اجتماعی مردها گوش کنم تا بحث های آبکی زن ها، البته که همه این طور نیستند و همیشه بر همین منوال نیستند و تغییر و تغییراتی اتفاق می افتد برای بعضی ها. اما در اغلب موارد صحبت های گروهی شان سطحی است.
مگر چه می شود در ارتباطات با هم قرار بگذاریم که چرت و پرت نگوییم. آن طرف مقابل هم اگر آدم اهل رشدی باشد باید استقبال کند. اگر هم مستقیما قبول نکرد تو می توانی موضوع صحبت را به آن سمت که می دانی مفید است ببری معمولا با یک سوال ساده هم می توان این کار را کرد. و بحث ها و موضوعات مفیدی را مطرح کرد.
