هزارکلمه از هزار کلمه ها 2

 

دوشنبه 30 تیر 99

عاشق یه چیز دیگم هستم عاشق اون لحظاتیم که ایده میاد سراغم من خودمو یک آدم یک ذهن سرشار از ایده میدونم

یاد ایام دبیرستان و دانشگاه بخیر که کنار کتابای درسی بیچاره هی ایده هامو می نوشتم. از یه جایی به بعد دیگه نمی نوشتمشون در عوض با اختصار این رمز قراردادی رو می نوشتم "من من من و سه تا علامت ستاره دور این سه تا من" که محصورشون میکرد اینو تعریف کرده بودم که یعنی این علامت ایده است هر جای کتاب که کمم نبودن تا از خوندنش یه ایده ای به ذهنم میرسید کنار خطش علامت میزدم من من من با ستاره هاش که اون موقع فرصت پرداختن به اون ایده رو نداشتم بعدا سر فرصت برم سراغشون که بعدنی هم هیچ وقت نبوده،

شاید یکی از دلایلی که دوست نداشتم کتابای درسیمو بیرون بریزم همین علامت های ایده باشه تا حالا هم مراجعه نکردم ببینم اون ایده ها چی بوده و اصلا الان اون خطو بخونم یادم میاد از ایده ی اون لحظه؟ آیا؟ نمیدونم شاید ولی بعید میدونم.

 بعدنا یعنی همین چند ماه اخیر فهمیدم که استعداد ایده دادنم زیاده یه جا یاد گرفتم که ایده هامو توی دفترچه ثبت کنم و این کارو کردم البته خیلی وقته سراغ دفترچه ی ایده نرفتم باید توی تمرین های نویسندگی این ایده ها رو به طور روزانه بگنجونم تا هم ثبت بشن هم چون روزانه است ایده خودش یاد بگیره هر روز حضور داشته باشه و یه جور تقویت عضلات ایده دادن باشه.

واقعا نام کتاب سال من اسم ارزشمندیه برای این فایل. من این کتابو خیلی دوست دارم چون نکات ارزشمند زیادی توش میبینم البته برنمیگردم بخونم چون نفس تمرین اینه بعدنا میشه ولی الان نه ولی مطمئنم بعدا که برگردم بخونم کلی شگفت زده میشم نوشته ها منو سورپرایز میکنن نوشته هام.

مخاطب نوشته مخاطب نوشته کی باشه؟

خود ادم یا دیگران هردو میتونه باشه بستگی به مفهوم و ایده ی اصلی متن داره ولی یه چیزایی که ممکنه واسه خودت بنویسی واسه دیگران مناسب نباشه یا برعکسش که این ضعیفتره. خب مخاطب کیه مخاطب شناسی چطوره لازمه؟ متنتو واسه خوشایند مخاطبت تغییر بدی دستکاری کنی جهتش بدی اینا همه مطرحه، ولی یه چیزی که مهمه فک میکنم نباید مفهوم مورد نظر خودمو فدای خوشایندی نظر مخاطب کنم یه جوری ریاکاری در نوشتن چه جالب مفهوم جالبیه ها ریاکاری در نویسندگی خخخخ میبینی فاطمه جون چه ذهن سرشاری داری، هی کلمه و مفهوم تولید میکنه عاشق این کارم.

یادمه توی دانشگاه بعد کارشناسی میخاستم تغییر رشته بدم برم یه رشته ای که توش اکتشاف باشه کشف کنم یه چی یا چند تا چیزو ترکیب کنم و یه چیز جدید خلق کنم، روحیه ی کنجکاوی و ابتکار سر همین علایق فکر میکردم داروسازی اون رشته میتونه باشه که بیام دارو تولید کنم ترکیب کنم یه چیز جدید بسازم خخخخ در اشتباه تشخیصی بودم داروسازی تو رو میکنن توی داروخونه نسخه بپیچی طبق یک نسخه ی مشخص یک آموخته ی ثابت یک شغل یکنواخت بدون ابتکار یا نهایت با پژوهش های فراوان یه داروی جدید رو کشف کنی کلی آزمایش بدی تا بعد با کلی فیلتر ثبت بشه یعنی درگیر کار اجرایی بیشتر میشی تا خلق و ابتکار خلق و ابتکار فقط همون لحظه است کوتاه. خوب بود کنکور تجربی رو جدی پیشو نگرفتما.

 

حالا احساس میکنم نوشتن اون عرصه ی خلق و تولید مدامه. مینویسی یه دفعه بدون برنامه ریزی یه خلقی اتفاق میفته و کلی ذوق زدت میکنه هر چه بیشتر بنویسی بیشتر خلق میکنی و بیشتر شگفت زده میشی، یه کار خیلی هیجانی و پر فراز و فرود. یکنواخت نیست شاید از بیرون روند نوشتن یه چیز ثابت و یکنواخت باشه ولی در خود نوشتن در مسیر نوشتن یکنواختی نیست کلی اکتشافات، کلی ایده ی جدید، کلی آفرینش کلی هیجان کلی دستاورد کلی کلی کلی ... تموم شدنی نیست.

چهارشنبه 1 مرداد 99

 بسم الله الرحمن الرحیم

هرکاری بی بسم الله شروع شه ابتره خب کارمونو از ابتری در آوردیم.

امروز خیلی چیزا یاد گرفتم. کلی فیلم شاهین کلانتری از اینستاش دیدم که سراسر مطلب و نکته بود خیلی خوشحالم که اومدم توی این مسیر یعنی خدا هدایتم کرد به این مسیر، این راهیه که جای رشد فراوونی برام داره و همه جانبه ارتقائم میده. ایشالله دیگه از این به بعد با همین چیزهایی که یاد گرفتم که کمم نیستن شروع میکنم و هر روز خودمو بروز میکنم و تمرین های نویسندگی رو انجام میدم. استاد کلانتری روزی 18 ساعت گاهی 20 ساعت کار میکنه خیلی عجیبه معلومه کم میخوابه.

خب امروز از استاد یاد گرفتم که منوی خوشمزه ی نویسندگی برا خودم درست کنم خب من میتونم توی لیست منوم این غذاها رو بگنجونم: البته این لیست واسه آزاد نویسی هست همین فایلی که من الان دارم مینویسم که روزی 1000 کلمه در 30 دقیقه است ولی ایشون سه برابر این حجم و زمان مینویسن یعنی 3000 کلمه در عرض 90 دقیقه.

خب منوی من شامل این موارد می تونه باشه:

میخاستم بگم نهج البلاغه بخش حکمتاش یکی رو انتخاب کنم و در موردش صحبت کنم گفتم این باشه توی بخش تمرین های غیر آزاد نویسیم نمی دونم مرددم این شک من مثال اینه که شک داشته باشی دلمه کمیاب یا آبگوشت خوشمزه رو بین غذاهای پلویی بذاری. حالا بعدا در موردش تصمیم میگیرم.

سوم: امروز از نوشتن یاد گرفتم

چهارم: تعریف از خود

پنجم: مانور روی یکی از احساسات یا هیجانات

ششم: نوشتار درمانی

هفتم: در مطالعه کتاب امروز یاد گرفتم

هشتم: چقدر خوبه اگه

نهم: بهترین حالت ممکن

دهم: خدا چقدر منو دوست داره

یازدهم: ذکر نعمت های خدا

دوازدهم: سپاسگزاری

سیزدهم: سوال کردن

چهاردهم: من خودمو دوست دارم چون

پانزدهم: یاد گرفتم از فلانی

شانزدهم: من چقدر خلاقم چون

هفدهم: من چقدر اعتماد به نفس دارم چون

هجدهم: من چقدر خوب می نویسم چون

نوزدهم: من عالیم بهترینم چون

بیستم: من شایسته ی بهترینام چون

بیست و یکم: آفرین به من چون

بیست و دوم: من در پنج سال آینده

بیست و سوم: قدرت متقاعد کردن من عالیه چون

بیست و چهارم: هوش هیجانی من قویه چون

بیست و پنجم: من باهوشم چون

بیست و ششم: من منحصر به فردم چون

بیست و هفتم: من ارتباطاتم عالیه چون

بیست وهشتم: من نویسنده ی قهاریم چون

بیست و نهم: من هر روز دارم رشد میکنم چون

سی ام: انجام کار متفاوت و خاص

سی و یکم: من با انگیزه ام چون

سی دوم: خلوت با خدا

سی و سوم: از روضه یاد گرفتم

سی و چهارم: بماند

سیو پنجم: ایده خاص روزم

خب واسه منوم غذا دیگه دارم

سی و ششم: غذای جدید واسه منو

سی و هفتم: از نمازم یاد گرفتم

سی وهشتم: در سکوت امروزم

سی و نهم: در برخوردهایم یاد گرفتم

چهلم: تقویت مهارت مشاوره ای

چهل و یکم: نتیجه تمرین مشاوره ای

چهل و دوم: نامه نوشتن به اعضای خانواده و همه کس و همه چیز

چهل و سوم: اگه بنویسی چه برکاتی بدست میاری

چهل و چهارم: تاملی راجع به گفتگو با خود، خوددرمانی

چهل و پنجم: جملات قصارم

چهل و ششم: استعاره هام

چهل و هفتم: لینک هام

چهل و هشتم: لبخندهام

چهل و نهم: ارتقای خودم

پنجاهم: ارتقای دیگری

پنجاه و یکم: اگه من نباشم

پنجاه و دوم: من خوشحالم از