ذوق باطنی
یه دفترچه کوچولو دارم. قشنگ و دوست داشنی.
گذاشتمش برای ثبت تجربه لحظاتی که احساس عمیق خوشحالی دارم.
همان حسی عمیقی که اسمش را ذوق باطنی گذاشتم.
همان حس نشاط درونی.
همان حسی که با تمام وجود لمسش می کنی، با تک تک سلول هایت.
همان که انرژی بخش است و شورآفرین؛ انگیزه آور و عمل زا.
همان که حس زندگی دارد. همان که به آسمان پرتت می کند و از زمین جدا.
همان لرزه و فشار قلب برای چند ثانیه.
همان که منجر به اشک شوق می شود، همان که حس سپاسگزاریت را فعال می کند.
هر وقت چنین احساس مثبتی دارم در آن دفترچه زیر تاریخ آن روزم یک تیک می زنم، و چنانچه دوباره تکرار شد تیک دیگری و با هر بار تجربه تیک جدیدی.
مثلا دیروز چهار تیک ثبت شد.
این احساس ارزشمند را دوست دارم.
به نظرم توجه به این احساس در طول روز میتواند بیشترش کند، و توجه خاص (مثل همین ثبت کردنش) و توجه خاص تر (مثل اختصاص دفترچه) به آن ذهن را درگیرش کند و به دنبال دلیلی برای شادی بیشتر و تجربه مجدد این حس و حال قشنگ خواهد بود.
برای شما نیز مطمئنا پیش آمده و می آید. امیدوارم شادی عمیق در تک تک لحظات تان جاری باشد. همان لحظات که کارهای قدرتمندی از دستشان برمی آید.
من کلا خیلی ذوقکی هستم (هوش هیجانیم خیلی تحت کنترلم نیست، هیجانات مثبت و منفیمو بیش از دیگران بروز میدهم) از خواندن یک متن قشنگ یه آفرینش ادبی آنچنان قلبم فشرده میشود که تصور می کنم برای قلبم ضرر داشته باشد.
سایت استاد کلانتری آموزشی است در درجه اول ولی اغلب در بطن مطالب آفرینش های ادبی گنجانده شده که یک دفعه قلب آدم سورپرایز می شود. امروز در سایت ایشان پشت بند هم قلبم در تلاطم بود. به ساعت نگاه کردم متوجه شدم بیست دقیقه از زمانی که در نظرگرفته بودم رد شده. و برای همین پزشک درونم نیم ساعت بیشر در یک جلسه را برای قلبم خطر اعلام کرده و به همان جلسه نیم ساعته تجویزم کرده.
