برگه ی نامه را برداشتم. به چه کسی نامه بنویسم؟
به کی؟ به کی؟ به کی؟
به... به...
به ... دخترم
سلام دخترم!
من این نامه را هنگامی برایت می نویسم که هنوز نیامده ای و دنیا منور به حضور شیرین و بانشاط تو نشده است. در این هنگام نه تنها مادر که حتی هنوز همسر هم نشده ام.
اما الان دوست دارم برای تو، برای تو جگر گوشه ام که سال ها بعد پا به این دنیا می گذاری چند خطی بنویسم.
دختر قشنگم!
تو نامی زیبا داری، این نام را برایت انتخاب کردیم تا همان طور که اسمت زیبا و اصیل است که با آن همه جا شناخته می شوی و ظاهر هویتت را می سازد، هویت اصیلت و درون وسیعت نیز همین طور زیبا و بامسما بماند و جامعه و محیط بی هویت و بی مسمایت نکند که تو به اسم وزین انسان زیبنده شدی این ارث را حیوان ندارد اما بعضی از هم جنس هایت پایین تر از مرتبه وحوش تنزیل درجه میگرند.
دخترم خیلی حس خوبی دارم که صدایت می زنم و تو را که هنوز نیامده ای خطابت می کنم. و با عشق با تو سخن می گویم. تویی که وجودت سراسر عشق است. هنوز نیامده ای ولی می دانم هر وقت بیایی وجود مرا مثل خودت سراسر عشق و شادی و شور زندگی می کنی.
دختر عزیزم تو دردانه ی دل منی! تو یگانه ای! مهربانی!
عزیز و محترم و بزرگی برای من و برای خالقت. او که تو را نه چون من، نه چون خودت که بیشتر از ما دوستت دارد و از تو به تو نزدیکتر است.
نازنین قلبم!
این چند سطر کوتاه را برایت نوشتم و باز هم می نویسم تا آن هنگامی که بزرگ شوی، مادر شوی و تا آن هنگام که من حضور داشته باشم و در توانم باشد.
باز هم برایت می نویسم.
مادرت
سال ها قبل تولدت
