ذوق شعری ٢

این هم تاثیر هم نشینی کوتاهی با جناب حافظ، طبع شعری ما را بیدار کردند:

 

کجایی ای عزیز من چرا زودتر نمی آیی

مرا کشتی از این دوری چرا زودتر نمی آیی

 

مرا هر دم اگر بینی درون آتشم بینی 

نه هر لحظه به یک جوری، چرا زودتر نمی آیی

 

دلم خسته شده از دونِ دنیای حریصان و 

ز زخم طعن آن کوری چرا زودتر نمی آیی

 

شود آیا که جشن بودنت گیرم و خویشان را

کنم دعوت به یک سوری چرا زودتر نمی آیی  

 

بتازم بر حریفانت که دارند قصد بدخواهیِ

تو ارچه به یک موری چرا زودتر نمی آیی 

 

و از آسودنت هردم خیال باطلی دارند 

و نیرنگی بر این حوری چرا زودتر نمی آیی 

 

بهار من بیا و زخم دل را مرهمی بگذار 

بیفکن در سرم شوری چرا زودتر نمی آیی 

 

نگار من‌ تو ای پشت و پناه من بکن رحمی

به این نازک دل توری چرا زودتر نمی آیی

 

تو ای ماها بیا و خانه ی قبرم مزین کن

منور کن به یک نوری چرا زودتر نمی آیی

 

طواف خانه ی کعبه نیازم نیست هیچ موقع 

که دارم بیت معموری چرا زودتر نمی آیی 

 

بترسم من از این عشقت که واله سازدم آخر

و آواره ی هر طوری چرا زودتر نمی آیی 

 

رسیده جانِ من بر لب، تو ای لیل و نهار من

همین لحظه بتاب هوری چرا زودتر نمی آیی

 

اگر جُنبی تو دیرهنگام نایاب است تن و روحم

بیابی غرقه در خوری چرا زودتر نمی آیی 

 

اگر آیی به فصل زرد، ببینی این خزانت را 

بخواند خفته در گوری چرا زودتر نمی آیی