یک روز داشتم خطبه اول نهج البلاغه را می خواندم آنجایی که انواع گوناگون فرشتگان را وصف کرده بود. "گروهی از فرشته ها هستند که پاهایشان در طبقات پایین زمین ثابت است و گردن هایشان از آسمان بالا رد شده و اعضا و جوارحشان از اطراف و اکناف جهان بیرون رفته"
یاد بحث های دانشگاه افتادم. توی گروه انجمن علمی مان یک آقای بزرگواری بود که همیشه بحث هایی عقیدتی می کرد.
یکبار این را مطرح کرد که این دیگر چه جور فرشته هایی هستند. اگر بهشت همچین حورالعین های زشتی دارد من نمی خواهم. تصور کردنش هم چندش است. فرشته هایی با دست و پاهای گنده، با گردن فلان و قدِ بهمان و ...
خلاصه در مورد این مزاح ایشان بحث سریع نه چندان جدی کردیم.
که فرشته ها صنف های مختلفی دارند که حورالعین هایش بسیار زیبا هستند و در خدمت انسانند. یک عده شان دربان بهشتند نگهبانند و ...
آخرش این بزرگوار طرفدار حقوق فرشته ها شده بودند که یعنی فرشته ها خدمت گزاری کنند برای بشر؟!!!
گفتم از خداشان هم باشد که خدمت ما را بکنند
گفت یعنی مثلا بهشت را برای انسان جارو کنند ؟!!
من هم جواب دادم که سجده کن انسان شدند جاروکش جای خود دارد.
و بحث همانجا تمام شد.
