من و ترکیب

 

قبلا اشاره کرده بودم که عاشق ترکیبم، ترکیب کردن چیزهای مختلف با هم، می خواهم درباره ی این علاقه ام بیشتر بگویم حتی حرف زدن از آن هم برایم لذت بخش است.

 

استاد عزیزم در دوره ی ارشد سر کلاس هامان می فرمودند:

 

نوشتن بیان مسئله (بخشی از یک مقاله علمی)، موزائیک چیدن نیست که برای هر یک از متغیرهای عنوان یک پاراگراف توضیح بدهی بعد نقطه اینتر بزنی و بروی متغیر  بعدی یک پاراگراف توضیحش بدهی دوباره نقطه اینتر. در فاصله ی بین دو متغیر کنار هم، هنر دانشجو خودش را نشان می دهد که چقدر استادانه آن دو را به هم ربط دهد. 

من این تمثیل شان را خیلی دوست داشتم.

 

عاشق آن پل زدن ها و لینک دادن های بین متغیرها و مطالب بودم. ترکیب کردن مطالب مختلف از منابع مختلف و کنار هم چیدن آنها به گونه ای که آن مطالب طوری به هم گره بخورند که موجودیت یکدستی ارائه دهند و تابلو نباشد که از منابع مختلف گردآوری شده است. 

 

به نظرم مقاله نوشتن مثل یک پازل است، آن خطوط کمرنگ تکه های پازل، رفرنس هایی است که برای پاراگراف، بند، جمله، نیم خط حتی دو سه کلمه از منابع مختلف کنار هم چیده می شود. 

 

و این ترکیب و چیدمان باید چنان هنرمندانه باشد که خواننده احساس نکند قطعات نامرتبطی کنار هم گذاشته شده. و پیوستگی متن حفظ شود. 

 

البته استاد ما چون روی اعتبار منابع تاکید داشتند، نوشتن یک مقاله کاری سخت بود و نیاز به مطالعه ی منابع زیادی بود، چه بسا برای یک جمله ی لینک دهنده ی معتبر مجبور می شدی کلی مطالعه کنی، و منابع گوناگونی را برانداز کنی.

 

در کتاب خلاقیت که به تازگی خواندم از ترکیب کردن دوچیز دوحوزه دو وسیله با هم به عنوان تمرین خلاقیت یاد می کند، 

مثلا ترکیب مبلی که اطرافش کتابخانه باشد، یا آسانسوری که شکل ماشین باشد برای شرکت مرتبط با ماشین. 

یا کار جالب علی واکسیما، که کارش واکس زدن سیار است. او موتورش را به شکل کفش درآورده است، این دو مصاحبه را با ایشان می توانید ببینید.

 

ماشین جالب و عجیب و غریب علی واکسیما در تهران

مصاحبه 

 

من هم یک ترکیب در خانه دارم ترکیب مداد با ویتامین لب، این هم تصویرش:

 

 

با ترکیب در جای دیگری هم ملاقات داشتم: در صفحات پایانی کتاب حرکت از استاد صفایی (علی صفایی، با تخلص عین صاد)، به قانون ترکیب اشاره شده.

قبل از قانون ترکیب از قانون تبدیل نام می برد و تبدیل را نتیجه ی ترکیب می داند، می گوید  «تا یک ماده با ماده دیگری ترکیب نشود، خاصیت جدیدی پیدا نمی کند، دو سم که با هم ترکیب شوند، دوا می شوند، دو درد که با هم ترکیب شوند درمان می شوند. 

باید کاری کنیم تا دردها و اختلاف ها تبدیل شوند، حسدها، بخل ها، ریاها و به طور کلی سیئات تبدیل شوند. این تبدیل در انسان چگونه بوجود می آید؟ 

دو ترکیب است که این تبدیل را بوجود می آورد». 

 

در ادامه ی کتاب از آن دو ترکیب صحبت می شود. 

 

خب تا حالا با واژه و مفهوم ترکیب این چند دیدار را داشتم، شما هم چنانچه با ترکیب ملاقاتی داشتید می توانید در صورت تمایل اینجا بیان کنید. 

 

 

 

یاایها الوبلاگ ننویسان روزانه

با آزمون رورشاخ آشنایی دارید؟ آزمونی روان شناسی است. صفحات یا کارت هایی دارد که حاوی طرح هایی از جوهر است.   

                                   

در نگاه اول بی معنا به نظر می رسد.  این اشکال را روان شناس یا مشاور پیش رویتان می گذارد و می گوید چه می بینی و نتیجه دیده ها و افکار و برداشت ها و تفاسیرت را می نویسند.

به یاد کودکی ام افتادم و ابرهایی که جدا از آسمان به نظر می آمدن و  می ترسیدم الان رویم بیفتد. به اشکال حیوانی یا انسانی می دیدم و برایشان می شد کلی داستان خلق کرد.

یا تداعی شد برایم نقاشی ها و شکل هایی که در در و دیوار یا میز (مثل آن میزی که سطحش مثل پوست خزندگان بود در نمایش صوتی صد هزار روز و یک شب) می بینمشان.

یا هر وسیله و نا وسیله ی دیگر مثل حتی هوا که آن استادم سر کلاس میگفت این اَشکالی که در هوا همه می بینیمشان پیش روی چشمانمان، خصوصا وقتی که چشمانمان را با فشار بسته داریم و بعد باز میکنیم و هیچ کدام از دانشجوها تایید نکردن یا نظری ندادن یا بعضی هاشان از سر شیطنت مخالفت هم کردن که ما چیزی در هوا نمی بینیم.

خیلی کم پیش می آید که تصاویر و برداشت ها یکسان شود مگر در فیلم ها مثل آن قسمتی از سریال ساختمان پزشکان که خانم شیرزاد و دکتر ملکی جراح زیبایی چهره ای یکسان را از اشکالی یکسان دریافت دارند.

وگرنه در واقع تفاسیر و برداشت ها از فردی به فردی دیگر فرق می کند. حتی خود فرد هم با همان سازه ها می تواند برداشت های مختلفی داشته باشد و یک برداشتش از برداشت دیگرش در زمان های مختلف متفاوت باشد.

خب مقدمه طولانی شد.

مثل این را استاد کلانتری در نوشتن به کار گرفته اند. در تمرین افزایش دایره لغات 1 و 2 و 3 و 4 و 5 یک لیست از عبارات هایی را ارائه کرده اند که مخاطبان از آنها در نوشته های داستانی یا غیر داستانی شان استفاده کنند. و با عبارت های یکسان هر کسی داستان یا نوشته ای متفاوت متناسب با درونیات خودش ارائه کرده. که خواندنشان جالب است و مقایسه ی نتیجه های متفاوت و برداشت های مختلف از عبارت هایی یکسان شیرین است.

 

استاد کلانتری با این تمرین های واژه ای شان دریچه ی جدیدی را برویم گشودند. این تمرین برای من خیلی جذاب بود چون عاشق ترکیب کردن هستم. شرق و غرب را به هم بافتن و جنوب و شمال را هم. و شمال شرق و جنوب شمال را هم. خلاصه دورها و نزدیک ها را با هم و درهم.

تنیدن و بافتن و دوختن را دوست دارم ولی خیاطی را نه.

یک زمانی هوس رفتن به رشته داروسازی به سرم زده بود چون می خواستم ترکیب کنم داروها را و از آنها ترکیب جدیدی بسازم، تصورم از این رشته این بود.

این تمرین استاد کلانتری باز کرم ابریشم درونم را به لولیدن و وول خوردن انداخت تا پیله ی هزارکلمه نویسی روزانه را زیباتر و پربارتر بتند. و تننده ای پخته تر شود.

خب جریان چیست؟

من از ابتدای شروع به نوشتن حدود 800 تا کلمه در دفترچه کلمه برداریم ثبت کردم اما هر روز به حجم شان اضافه می شود و به ندرت پیش می آید که استفاده شان کنم.

یکی از این موارد استفاده را با این تمرین کشف کردم.

اینکه در حین هزارکلمه نویسی ام دفترچه پیش رویم باز باشد و همان طور که تراوشات مغزم بر روی صفحه ی ورد می بارد، گریز نگاهی به کلمات آن صفحه دفترچه کلمه برداری بندازم و سعی کنم بدون فشار بر ذهن آنها را وارد جملات مترشحه از ذهن کنم.

تاکید می کنم بدون فشار و بدون توقف قرار نیست آنها مانع سرعت نوشتن و آزادنویسی شود. فقط یک کمک کننده هستن برای بهتر و راحت تر بیان کردن تراوشات ذهنی.

البته که ممکن است از بغل آنها زایش هایی هم صورت گیرد ولی این اشکال ندارد که خیلی هم عالی است ولی نباید از سرعت کم کرد و همچنان دستان بر روی صفحه کلید به رقص شان ادامه دهند.

من این را قبل از تمرین استاد تجربه کرده ام اما برای یک پاراگراف نه کل آزاد نویسی هایم اما اکنون در کل زمان آزادنویسی هزار کلمه، صفحه ی کلمات پیش رویم باز است و حضور دارد.

دفرچه ام نسبتا متوسط است و هر صفحه اش سی چهل تا کلمه را در خود جای می دهد.

در اوایل کمی سختم بود که با این تمرین مانوس شوم اما بعد برایم عادی شد و چشمانم واژه ها یا عبارات را در هوا می غاپد و سریع وارد ذهن و قصه ی ذهنم می کند.

خیلی این کار را دوست داشتم چون خیر کثیری دارد من جمله:

افزدون دایره لغات

استفاده عملی از دفترچه تمرین کلمه برداری

خلاق تر شدن ذهن

اعتماد به نفس بیشتر در نوشتن

غنی شدن آزاد نویسی ها

زاده شدن فرزند هایی برای پست وبلاگ

زاده شدن نوه هایی برای پست های آتیه

زایش ایده

احساس خوب

و ...

 

پس یاایها الوبلاگ ننویسان روزانه!

یا ایهاالذین امنوا به وبلاگ نویسی روزانه، اما بخاطر ترس از ایده نداشتن طفره رو از نوشتن.

این تمرین دستیار خوبی است برای نوشتن پست وبلاگ. چرا که اغلب متن هایی غنی و زیبا از آن می روید که می تواند پستی برای بروز کردن روزانه ی وبلاگ تان باشد.

این تمرینی ساده و در دسترس است که باعث می شود از خوان کرم نوشتن سهمی هم به وبلاگ برسد و شبی را گرسنه و بی غدا (بی پست) سر بر بالین چه بخورم  و چه بنویسم نگذارد.

البته دوتا پیش نیاز دارد پاس کردن درس کلمه برداری و هزارکلمه نویسی استاد کلانتری.