جلو جمع

امروز در جمعیت مادری با دختر نوجوانش برخورد خامی داشت و البته دردآور.

مادر داشت با نوجوان های پسری که هنوز پشت لبشان سبز نشده بود صحبت می کرد. دخترش از پشت به آنها کمی نزدیک شد و لبخند به لب داشت. یکهو مادر که متوجهش شد فریاد کشید سرش که:

 

+برو خانه

-سکوت و ...

+با تو هستم میگویم برو خانه اینجا نباش

-سکوت و چهره ی درهم و پشت به مادر و رفتن به عقب

+نمی خواهی به خانه بروی حداق اینجا نباش دورتر بایست

 

من از این برخورد غلط و بیرحمانه شاخ درآوردم

خدایا مگر چه شده؟ مگر چه اشتباهی کرد دخترش. آن نوجوان های پسر با مادرش صحبت می کردند و دختر هیچ مشارکتی نکرد فقط توجهش جلب شد.

 

نمی دانم من در موقعیت و گذشته ی بین مادر و دختر حضور نداشته ام که درک کنم چرا این موقعیت چنین جو متشنجی بینشان ایجاد کرد.

 

اما هرچه قدر هم که دختر پیشینه ی بدی را به مادرش نشان داده باشد و چنین حجم خشونتی را هم مادرش توجیه کننده بداند. اما جلو جمع؟ واقعا جلو جمع؟ نه جلو جمع؟

 

تنها به آن دختر می اندیشیدم که جمعیت به او می نگریستند و او چقدر عظمت شخصیتش خرد می شد اگر گوشت را تیز می کردی صدای شکسته شدنش را می شنیدی.

 

خدایا چه کنم، یکبار دیگر هم شاهد خرد شدن او از جانب مادرش در جمع بودم.

 

 دوست داشتم که با مادرش ارتباط بگیرم و به گونه ای متذکرش شوم. در صف از قضا به مادرم برخورد سلام و احوال پرسی با هم کردند مرا از پشت ماسک نشناخت. اما من سلامش کردم نشنید دوباره سلام و جویای حالش شدم.

 

تا حالا برخورد های معدودی با او داشتم این شاید بار سوم چهارم بود که در همین حد صدای هم را شنیدیم.

 

از عمد احوالپرسی کردم تا در موقعیت بعدی چنانچه بخواهم در مورد شیوه ی برخورد با دخترش با او صحبت کنم راحت تر باشیم.

 

اما از شما چه پنهان که نمی دانم چطور به او بگویم. خصوصا اینکه از من بزرگتر است ... چطور بگویم که برخوردت در جمع با دخترت خیلی آسیب زاست.

 

شیوه ی مستقیم را اصلا دوست ندارم خودم هم راحت نیستم با آن، اما غیر مستقیم هم نمی دانم تجربه ای نداشتم باید فکر کنم.

 

شما اگر جای من بودید چه می کردید با مادرش اصلا صمیمی نیستید، فقط در حد چند تا سلام و علیک. در این موقعیت قرار بگیرید چطور مادر را متوجه می کنید؟